Najpopularniji i najčitaniji jugoslovenski pisac dvadesetog vijeka, u Italiji je skoro nepoznat. Tokom rata u kojem, kao partizan, učestvuje od prvog dana, ovom atributu biće pridružen i onaj “partizanskog pisca”. Naravno – uz naznaku “pisac za djecu i odrasle”.
Od njegovih evropskih savremenikao koji su pisali na temu Velikog Rata (Barbusse, Remarque, Krleža, Hašek, Hemingway, Dos Passos...) Crnjanskog odvaja, prije svega, stil i liričnost njegove proze. I, na značenjskom planu, njegov sumatraizam.
Prošlo je 90 godina od smrti pjesnika Dušana Vasiljeva (1900-1924). Bio je savremenik velikih predstavnika srpske avangarde: Miloša Crnjanskog, Rastka Petrovića, Stanislava Vinavera, koji su, kao i on, bili i povratnici iz Velikog Rata. Jedan portret ovog pjesnika srpskog i evropskog ekspresionizma
Na početku ratne tragedije, u koju su Bosanci svih vjera poslati na razne frontove kao vojnici crno-žute Monarhije, Kikić je imao devet godina. Očima djeteta i gladnim trbuhom osjetio je svu “modernost” fenomena Velikog Rata. U toj “modernosti” civili nisu umirali od topovskih kanonada, već od nečujnih, danas bismo rekli “kolateralnih efekata”. U romanu, kao i u živoj stvarnosti njegove Posavine, mikrosvijeta koji je i simbol jedne Evrope, ti “efekti” su bijeda, glad i bolest
"Nije riječ o knjizi koja se lako čita, niti lako prevodi. Prisiljava me na neprestano pomicanje mojih osobnih granica, suzbijanje predrasuda toliko ukorijenjenih baš tamo gdje sam čvrsto vjerovala da ih nema".
